Άβυσσος

Την Άβυσσο ποτέ να μην την κοιτάς κατάματα, γιατι μπορεί να σε κοιτάξει πίσω

Μπορεί;

Σίγουρα θα σε κοιτάξει, αλλά εσύ δε θα το ξέρεις

Ποτέ δε θα το μάθεις

Θα μείνεις με την απορία, με το Φόβο.

Το Φόβο του αιώνιου ερωτήματος, το Φόβο της Αβύσσου

Έτσι λοιπόν, φίλε μου, θα μείνεις να κοιτάζεις

Με την απορία

Το Φόβο

Την Άβυσσο

Τα ερωτήματα μένουν αναπάντητα

Φταίνει οι ερωτήσεις ή οι απαντήσεις;

Ό,τι και να’ναι, φίλε μου, η Άβυσσος υπάρχει

Όπως υπάρχει και ο Φόβος

Είναι εκεί και σε κοιτάζει

Κατάματα

Αλλα, εσύ και εγώ ποτε δεν είμαστε σίγουροι

Και έτσι φοβόμαστε παραπάνω

Και πέφτουμε όλο και παραπάνω στην Άβυσσο

Αιώνιος φαύλος κύκλος

Άβυσσος - Φόβος - Άβυσσος

Πέφτω!

1η Μαΐου

Καθισμένος ανάμεσα στις στοιβάδες των δέντρων, ψάχνοντας την ηρεμία, αναζητώντας τη γαλήνη, ατενίζοντας το μέλλον, κι όλα αυτά κοιτάζοντας τον μακρινό ορίζοντα, από εκεί θα έρθουν όλα – το απαλό αεράκι που φυσάει σα να γαργαλάει τα χορτάρια και τα φύλλα που λικνίζονται στον καυτό ήλιο, τα λουλούδια ανθίζουν, η φύση χαίρεται και σε κάνει να πιστεύεις πως τα θαύματα είναι δυνατά – το μάζεμα των λουλουδιών, το στεφάνι στην πόρτα, η δημιουργία μιας ευχής – το παρόν μυρίζει υπέροχα, το μέλλον φαίνεται μακρινό, το παρελθόν συσσωρεύεται στην λήθη – το αεράκι ξαφνικά έγινε αέρας και σα να ξύνει την πλάτη της πλάσης όλης η οποία τεντώνεται να υποδεχτεί το χάδι και μουρμουρίζει ικανοποιημένη, ο ήλιος πέφτει και η Ρόζα κουράστηκε να τρέχει, ήνεγκεν η ώρα της επιστροφής, σε ένα αύριο αβέβαιο, το τώρα δεν υπάρχει πια.